Kaldavermsl eftir Vilborgu Dagbjartsdóttur

Marglitri gleđinni
sveipa ég um mig
dúnmjúkri hlýrri
ábreiđu
sem ég hef ćvilangt
veriđ ađ hekla

úr tilfallandi garnspottum.


Innan undir hniprar sig
sorgin
myrk og köld
uppspretta.

Hylur sem aldrei hemar yfir.