Til lesenda

Hlutverk tímarita er öðru fremur það að reyna að víkka sjóndeildarhring lesenda sinna, fræða þá og vekja áhuga fólks á öllum aldri án þess að sparka sífellt í afturendann á því. Þau eiga að hreyfa við ímyndunaraflinu og gleðja með ýmsu móti, ekki bara þessu venjulega. Sé það haft í huga má efnið ekki fá strax á sig snyrtistofuandlit eða bindast ákveðinni stefnu.
Tímarit eiga að ögra flestu öðru en festunni sem tengir undirstöðuatriði og heldur eiginleikum þjóða saman. Aftur á móti mega þau berjast gegn miðstýringu. Þetta á við önnur tímarit en þau sem eru stofnuð í því augnamiði að vera málgagn ákveðinnar stefnu eða formgerðar í list.
Stína er ekki stefnumálatímarit. En hún er sérstök í því að hafa hvorki fæðst sem hugmynd né verið færð í tímaritsform á höfuðborgarsvæðinu heldur í Stykkishólmi. Hún er þess vegna á allan hátt utansveitar og einskorðar sig ekki við útvalda hópa, menntun manna eða landsvæði.
Þótt Stína fylgi ekki ákveðnu fordæmi forðast hún ýmislegt. Hún veit kannski ekki alveg hvað hún vill, enda ung og leitandi, heldur hvað hún vill ekki og reynir að flýja þau örlög að vera eins og önnur íslensk tímarit, einhvern veginn alltaf í andaslitrunum. Stína myndi aldrei sætta sig við það golugeispandi ástand, ekki einu sinni undir dúnsæng bókmenntafélags. Heldur vildi hún detta niður dauð en verða eins og tímaritin sem eru þannig að það tekur því ekki að nefna þau á nafn.

f.h. ritstjórnar,
Guðbergur Bergsson