Fjögur ljóð eftir Ingimar Erlend Sigurðsson
Áramót
Gleðilegt gamalt ár,
hvert glit á himni segir;
blikar bogi hár,
en birtan skjótt sig hneigir
og ekkert nýtt það eygir.
Gleðilegt gamalt ár,
hver gneisti bálsins segir;
svíður brennheitt sár,
sem sorg á eld þar fleygir
og nýtt ei askan eygir.
Gleðilegt gamalt ár,
hin gjalla klukka segir;
hnígur horfið tár
í hljóm við að þú deyir
og annað nýtt ei eygir.
Gleðilegt gamalt ár,
hver gröf við ástvin segir;
konungur lífs er klár
og krýndir þyrnivegir
þar endurfundi eygir.
Hvítt og rautt
Hvítust af hvítu er kista
sem hjartað þitt geymir rauða;
minnir á allt hið missta
og miskunnarlausan dauða
von þar og trú ég vista.
Rauðast af öllu rauðu
er rennandi þornað blóðið;
drýpur úr hjarta dauðu
í djúpstætt og ástríkt ljóðið
aldrei það skilar auðu.
Á leiðinni
Að yrkja um þig ljóð
er eins og þér að lifa;
þar lekur lausnarblóð
og líka dropar tifa
úr tárum fellur flóð.
Ég yrki að og frá
en orðlaus ljóshvít ströndin;
og þannig fer um þrá
sem þekur ekki löndin
uns heim mun hjartað ná.
Er ferst mitt ljóðafley
þú faðmar orðabrakið;
og ást ég aldrei dey
sem upp mig getur vakið
ó, lífs míns ljóðaey.
Guð og grátur
Í tári guð er til
sem tindrar
stjörnuglætt
úr drottins dýpsta hyl
hans dýrðar
ljós hef vætt
því guð mig hefur grætt.
